قالی مشهد
قالیبافی در مشهد حدود پنج سده قدمت دارد، به‌طوری که یکی قدیمی‌ترین فرش مشهد که موجود است، نوعی فرش نماز (سجاده) است که توسط شاه طهماسب به سلیمان باشکوه در سال ۱۵۵۶ هدیه شده‌است. این فرش‌ها در سه درجهٔ کیفیتی در کارگاه سلطان ابراهیم میرزا، فرزند سام میرزا، و برادرزادهٔ شاه طهماسب، ساخته می‌شده‌است. یکی از انواع درجهٔ یک آن تا دو سال پیش در لندن بود و به اعتقاد برخی در حال حاضر در اختیار کلکسیونر معروف، شیخ سعود آل‌ثانی قطری، است. تعدادی از نمونه‌های درجهٔ دوم و سوم هنوز در موزهٔ Topkapi موجود می‌باشند.
طرح و رنگ: گل‌های شاه عباسی به همراه ساقه‌های نسبتاً باریک و ظریف از ویژگی‌های خاص طرح‌های قدیم مشهد است که از لحاظ ساختار بسیار شبیه به سبک خاص طرح‌های اصیل هراتی است که نمونه‌های از آن منسوب به هرات هنوز هم در دورهٔ ما باقی‌مانده‌است.
امروز نیز کاربرد این شیوه به خصوص در طرح‌های افشان و لچک و ترنج با حاشیه‌های کتیبه‌ای در تولیدات شرکت فرش آستان قدس رضوی دیده می‌شود و انواع طرح‌های گل فرنگ نیز چند سالی است که در مشهد رواج یافته‌است. طرح‌های لچک و ترنج سعدی نیز از طرح‌های خاص جنوب خراسان است. رنگ‌های قرمز سیر (قرمز دانه) عنابی، کرم، انواع سبز، آبی و سرمه‌ای، قهوه‌ای از عمده رنگ‌های مورد استفاده در قالی مشهد است.
موارد اولیهٔ مورد مصرف پشم به عنوان پرز قالی و نخ پنبه به عنوان تار و پود تنها مواد مصرفی هستند. در بافت فرش مشهد هیچ صرفه‌جویی در مواد مصرفی نمی‌شود و به همین علت ماندگاری و کارکرد فرش بالا می‌باشد.
در برخی از نمونه‌های قدیمی و مشهور قالی مشهد استفاده از ابریشم نیز دیده می‌شود. ابعاد قالی عموماً ۶ متری و ۱۲ متری، ۱۵ متری و حتی در ابعاد بزرگتر متغیر است اما ابعاد کوچک‌تر بسیار نادر است و در برخی از قالی‌های مشهد همچون قالی‌های عمواوغلی ابعاد بیش از صد متر مربع نیز دیده می‌شود.
در قرن ۱۹ و ۲۰ محبوبیت قالی مشهد به حدی رسید که از آن افزون‌بر استفاده در داخل کشور، برای صادرات نیز بهره می‌جستند؛
الیاف پشمی به کار رفته در این فرش‌ها به شدت صیقل داده می‌شدند تا رنگ را بهتر به خود جذب کنند، اما این عمل از دیگر سو باعث کاهش عمر فرش‌ها نیز می‌گشت، و این عاملی بود که تصویر بدی از قالی مشهد در اذهان شکل بگیرد تا جایی که صادرات این فرش به اروپا به‌طور چشمگیری کاهش یافت؛ متأسفانه قالی‌های به جای مانده از آن دوران نیز همگی در معرض فرسایش قرار دارند.
تعیین تاریخ آغاز قالیبافی در مشهد همچون تعیین تاریخ برای آغاز قالیبافی در محل استان خراسان تا حدودی با مشکل مواجه است. مطابق نوشته‌ها و مدارک موجود قدیمی‌ترین قالی موجود منسوب به این شهر متعلق به دورهٔ شاه عباس صفوی است. مطابق روایات و نوشته‌های موجود این قالی به دستور شاه عباس در شهر مشهد جهت آستان علی بن موسی‌الرضا بافته شده‌است. در مورد این قالی سیسیل ادواردز نیز توضیحاتی داده و در کتاب خود قالی ایران را مورد رویت آن مطالبی به رشتهٔ تحریر درآورده است.
وی عنوان می‌کند در مورد سابقهٔ بافت این قالی با جست‌وجو در اسناد و مدارک موجود در آستانهٔ تنها فهرستی که پیدا نمود که متعلق به سال ۱۳۰۲ هجری قمری بوده و در آن مطلب بالا اشاره گردیده است و استناد به این حرف خزانه‌دار می‌کند که فهرست مذکور متکی به روایات و احادیث است.
در مورد چگونگی اوضاع قالیبافی از زمان صفویان تا اوایل قرن ۱۴ هجری مدارک خاصی در دست نیست اما شاید در منبع تا حدودی در مورد تاریخ شروع قالیبافی جدید مشهد مطالبی را به به دست دهد و ما را از ابهام خارج سازد، هر چند این منبع نیز از کفایت لازم برخوردار نیست. یکی از منابع نوشته‌های شینلر، سیاح آلمانی است که در سال ۱۲۹۳ هجری قمری شهر مشهد را چنین توصیف کرده‌است. قیمت آذوقه در مشهد مانند دارالخلافه است. قیمت فرش، مس، حتی از دارالخلافه نیز بیشتر است در مشهد پارچهٔ ابریشمی و قالی خوب می‌بافند، این تاریخ تقریباً مطابق با سال ۱۲۵۱ هجری خورشیدی است.
